Ins ons nieuwe huis zijn veel nieuwe dingen. In de kamer is een nieuwe tafel. En Aron heeft een nieuw bed. Ik moet nog altijd in dezelfde kooi slapen. Ik voel me soms net een aap.
In de keuken is een nieuwe vaatwasser. Papa en mama zijn er vreselijk blij mee. 'Eindelijk hoef ik de vaat niet meer te doen', zegt papa steeds en dan staan zijn ogen heel blij. Hij is uren bezig om het ding in te ruimen. Je moet goed oppassen, want als je het ijzer aanraakt krijg je een elektrische schok. Daarom mag ik nooit in de buurt komen als hij ermee bezig is. Gezellig is dat.
Als de vaatwasser eindelijk vol is, legt papa er een stuk zeep in en doet hij de deur dicht. Daarna drukt hij op een knop en gaat het ding vreselijk veel herrie maken. (het was een tweedehandsje...). Een hele tijd later houdt het lawaai op en kan de deur weer open. Sommige dingen aan de binnenkant zijn dan droog, maar de bak van mijn pap niet. Daar ligt altijd een grote plas water op de onderkant. Die moet papa dan alsnog afdrogen.
Als de deur eenmaal open is, is papa weer heel lang bezig om alles op te ruimen. Als hij daarmee klaar is, moet hij de grote pannen met de hand afwassen want daar is geen plek voor. Nog steeds is hij ontzettend blij met deze vaatwasmachine. Dat bedoel ik nou als ik zeg dat grote mensen gewoon niet te begrijpen zijn.
No comments:
Post a Comment