Op reis

Morgen ga ik op reis. We gaan met het vliegtuig. Want met de auto duurt het te lang. Een vliegtuig is verschrikkelijk. Nou ja, het vliegtuig zelf niet, maar wel de riem waar je in moet zitten.

Vandaag gingen we onze koffers al wegbrengen. Onze hele auto lag ermee vol. En toen paste het nog niet. Daarom heeft papa een taxi erbij gevraagd. Daar gebruikt hij Uber voor. Dag mag eigenlijk niet in dit land, maar hij deed het toch.

Bij het kantoor van Royal Jordanian gingen we onze koffers afgeven. Het is een heel leuk gebouw, want als je schreeuwt, hoor je je stem twee keer. Ik heb veel geoefend. Er stond ook een grote foto met een vliegtuig erop. Als je er tegenaan drukte, viel hij om. Dat heb ik een paar keer gedaan. Toen kwam er een man in een pak en die keek boos naar me. Net zoals papa soms kon kijken. Toen liep ik snel bij die man weg want ik moest bijna huilen van zijn boze gezicht. Maar de grond was heel erg glad voor mijn sandalen en dus gleed ik uit. Toen moest ik alsnog huilen.

Papa vroeg aan een mevrouw met een rode blouse of we voor in het vliegtuig kunnen zitten morgen. Want daar is een beetje ruimte voor mij om te spelen. Maar ze antwoordde dat alle stoelen al bezet zijn. Nu zitten we dus in zo'n super krappe stoel. Dat is echt verschrikkelijk want ik kan er bijna niet bewegen. Ik hoop maar dat je in het vliegtuig je stem ook twee keer kan horen als je schreeuwt. Ik heb vijf uur lang de tijd om te oefenen.