Een bijzonder land

Ik was op bezoek in Nederland. Het was een drukke reis. Gisterenavond kwam ik moe weer terug in Amman. Papa, mama en Aron waren er ook bij. Ik ben blij dat ik weer in mijn eigen bed kan slapen.

Ik heb veel geleerd over Nederland. De mensen daar zijn best aardig. Ze wrijven niet zo veel door je haar zoals hier in Amman. Dat is heerlijk. Ze hebben ook kasten waar veel lekkere dingen in zitten voor kinderen. Ik ben in veel keukens geweest waar bijzondere schatten in lagen verstopt. Ik hoefde er niet eens om te vragen. Nederlandse mensen houden ook van cadeaus geven. Ik bleef maar bezig met uitpakken. Al die cadeaus pasten maar net in mijn koffer

De mensen in Nederland houden niet zo veel van hun huizen. Het liefst wonen ze buiten, ook als het daar super warm is. Dat snap ik niet goed want binnen is het veel koeler. En ook groter. Maar Nederlandse mensen gaan met z'n allen in een klein tuintje buiten zitten, aan een wiebelende tafel van plastic. Alleen als het te koud wordt gaan ze weer in hun mooie huizen zitten.

Papa vond het verschrikkelijk in Nederland. Hij liep heel de tijd te niezen. Als je naar zijn ogen keek, leek het of hij huilde, maar dat was niet zo. Hij liep wel steeds te klagen over dat niezen. Hij zei dat hij wel een kilometer keukenrol heeft gebruikt. Aandacht vragen, noem ik dat.

Gelukkig zijn we weer terug in Jordanië. Vandaag heb ik in de zandbak gespeeld. Ik heb ook samen met papa de planten water gegeven. Dat was nodig want het is heel warm hier. Toen we klaar waren nam papa me snel mee naar binnen want daar was het lekker koel. Hij snapt het tenminste. De mensen in Nederland moeten dit nog leren.

Altijd dag

Het was een lange reis naar Nederland. Erg lang. En het vliegtuig was veel te klein. Ik kon bijna geen plek vinden om te spelen. Het ergste was als het vliegtuig ging schommelen. Dan moest iedereen een riem om en kon je helemaal niet meer bewegen.

Het leukste was eigenlijk om naar de WC te gaan. Die was achterin het vliegtuig. Daar kon je wel een beetje lopen. Er waren ook een meneer en een mevrouw met rode kleren aan. Die gingen steeds met mij praten. Ik kreeg ook een bakje met chocolade pasta van ze. Toen het aan m'n vingers zat veegde ik ze schoon aan papa's broek. Ik snap niet waarom hij daar boos van werd, want ik had ook m'n appelsap er al overheen gegooid.

Gelukkig ben ik goed aangekomen in Nederland. Ik woon nu bij opa en oma. Ik heb een lekker bed en het Nederlandse eten is ook wel lekker.

Papa moet elke dag werken. Als ik wakker word is hij al weg. En net voordat ik weer naar bed ga, komt hij weer thuis. Dat is wel een beetje jammer. Maar morgen is hij vrij. Hij heeft gezegd dat we leuke dingen gaan doen. Ik hoop dat we naar buiten gaan want voor ons huis is een hele grote tuin met dieren erin. Ik heb al veel dikke koeien gezien en schapen met lammetjes.

Het is wel raar dat het nooit nacht is hier. Als ik wakker word is de zon er al en als ik ga slapen is hij er nog steeds. Als ik ooit echt kan praten ga ik aan papa vragen hoe dat kan.

Op reis

Morgen ga ik op reis. We gaan met het vliegtuig. Want met de auto duurt het te lang. Een vliegtuig is verschrikkelijk. Nou ja, het vliegtuig zelf niet, maar wel de riem waar je in moet zitten.

Vandaag gingen we onze koffers al wegbrengen. Onze hele auto lag ermee vol. En toen paste het nog niet. Daarom heeft papa een taxi erbij gevraagd. Daar gebruikt hij Uber voor. Dag mag eigenlijk niet in dit land, maar hij deed het toch.

Bij het kantoor van Royal Jordanian gingen we onze koffers afgeven. Het is een heel leuk gebouw, want als je schreeuwt, hoor je je stem twee keer. Ik heb veel geoefend. Er stond ook een grote foto met een vliegtuig erop. Als je er tegenaan drukte, viel hij om. Dat heb ik een paar keer gedaan. Toen kwam er een man in een pak en die keek boos naar me. Net zoals papa soms kon kijken. Toen liep ik snel bij die man weg want ik moest bijna huilen van zijn boze gezicht. Maar de grond was heel erg glad voor mijn sandalen en dus gleed ik uit. Toen moest ik alsnog huilen.

Papa vroeg aan een mevrouw met een rode blouse of we voor in het vliegtuig kunnen zitten morgen. Want daar is een beetje ruimte voor mij om te spelen. Maar ze antwoordde dat alle stoelen al bezet zijn. Nu zitten we dus in zo'n super krappe stoel. Dat is echt verschrikkelijk want ik kan er bijna niet bewegen. Ik hoop maar dat je in het vliegtuig je stem ook twee keer kan horen als je schreeuwt. Ik heb vijf uur lang de tijd om te oefenen.

Blij met een dooie mus

Ins ons nieuwe huis zijn veel nieuwe dingen. In de kamer is een nieuwe tafel. En Aron heeft een nieuw bed. Ik moet nog altijd in dezelfde kooi slapen. Ik voel me soms net een aap.

In de keuken is een nieuwe vaatwasser. Papa en mama zijn er vreselijk blij mee. 'Eindelijk hoef ik de vaat niet meer te doen', zegt papa steeds en dan staan zijn ogen heel blij. Hij is uren bezig om het ding in te ruimen. Je moet goed oppassen, want als je het ijzer aanraakt krijg je een elektrische schok. Daarom mag ik nooit in de buurt komen als hij ermee bezig is. Gezellig is dat.

Als de vaatwasser eindelijk vol is, legt papa er een stuk zeep in en doet hij de deur dicht. Daarna drukt hij op een knop en gaat het ding vreselijk veel herrie maken. (het was een tweedehandsje...). Een hele tijd later houdt het lawaai op en kan de deur weer open. Sommige dingen aan de binnenkant zijn dan droog, maar de bak van mijn pap niet. Daar ligt altijd een grote plas water op de onderkant. Die moet papa dan alsnog afdrogen.

Als de deur eenmaal open is, is papa weer heel lang bezig om alles op te ruimen. Als hij daarmee klaar is, moet hij de grote pannen met de hand afwassen want daar is geen plek voor. Nog steeds is hij ontzettend blij met deze vaatwasmachine. Dat bedoel ik nou als ik zeg dat grote mensen gewoon niet te begrijpen zijn.

De tuinmannen

De twee tuinmannen sleepten al het onkruid uit de tuin

Vandaag was ik eigenlijk vrij. Want het is vrijdag. Maar ik werd al vroeg wakker van herrie in de tuin. Het was nog maar net licht. Het geluid kwam van twee tuinmannen. Die gingen wel werken op vrijdag. Net als de mensen in Nederland.

Onze tuin was eigenlijk een rommeltje. Overal stonden prikplanten. Je moest heel hoog kijken om hun top te zien. Er lagen ook veel oude dingen in de tuin. Een gebroken lamp, een kapotte tuinslang, en pakjes sigaretten. Dat moest afgelopen zijn vond papa. Daarom kwamen de tuinmannen.

Ik vond het niet erg om vroeg wakker te zijn. Want dan kon ik al vroeg naar buiten. De tuinmannen waren best aardig voor mij. Ze plukten wel steeds aan mijn haar maar vooruit maar. Soms zaten ze op het randje van de muur. Dan dronken ze thee en rookten ze sigaretten. Dat stonk wel een beetje. Maar gelukkig gingen ze dan snel weer aan het werk.

Toen we bijna gingen eten waren de mannen klaar. Ze hebben al het onkruid meegenomen naar de straat. Eerst wist ik niet wat ze ermee gedaan hadden. Maar later zag ik het op een grote hoop naast het huis van de buurvrouw liggen. Ik hoop maar dat ze het niet erg vindt. Onze tuin is in ieder geval weer schoon.

Daarna heb ik samen met papa nieuwe planten erin gezet. Het was erg jammer dat ik de schep van papa niet mocht gebruiken. Hij vond het te gevaarlijk, zei hij. Een beetje overdreven vond ik het wel.

De tuin is nu heel mooi. Ik ga papa iedere dag helpen met water geven.

Mijn verhaal

Dit is mijn eerste blog. Ik ga jullie vertellen hoe het met mij Jordanië gaat. Ik woon hier met papa en mama en mijn grote broer. Die heet Aron. Misschien kennen jullie hem nog van vroeger. Toen blogde hij ook. Maar hij heeft het nu te druk.

In mijn blog ga ik vertellen wat er hier gebeurt. Als ik blij ben schrijf ik het op. En als ik verdrietig ben ook.Ik zal ook vertellen hoe het met papa en mama en Aron gaat. Zij zijn best lief maar ook een beetje raar. Daar zal ik later over vertellen.

Ik moet nu naar bed van mijn papa. Dat bedoel ik dus met raar. Want ik ben helemaal niet moe. Ik ga straks eerst een tijd huilen in bed. Dan denkt papa dat ik verdrietig ben en komt hij me misschien troosten.En dan hoef ik mooi voorlopig even niet te slapen